De gemeenten versterken, Vlaanderen versterken, de confederatie van onderuit opbouwen. “Dat is inderdaad hoe we dit land in een nieuwe plooi moeten leggen”, knikt Loones. “Voor de N-VA mogen bovendien ook de provinciebesturen en de Senaat worden geschrapt. Een logische stap voor elke partij die beweert efficiënter te willen besturen met minder politici. Ik hoop dat CD&V ons ook op dat standpunt vervoegt.”

Duidelijke keuze voor confederalisme

En wat met Brussel? Tijdens haar gastcollege op de UGent benoemde minister Verlinden, bevoegd voor institutionele hervormingen, het “2+2”-model. De Franstalige reacties waren eerder furieus. “Goed dat Coens de lijn terug strak trekt en duidelijk kiest voor een confederalisme dat vertrekt van de gemeenschappen, niet de gewesten. Een 2+2 dus”, merkt Loones op. “Wie pleit voor een België met 4 gewesten, pleit ervoor om de band tussen Vlaanderen en Brussel door te knippen. Is dat wat Brussel wil? Op zichzelf terugplooien?”

Tussen woord en daad

Loones vindt het interessant dat Coens het institutionele ritme wil opdrijven: "Ik vraag me gewoon af hoe Verlinden dat ritme zal volgen. Op haar kabinet werken nochtans 36 mensen, helaas zette Verlinden slechts twee medewerkers in op het dossier staatshervorming.”

Dat de institutionele beloftes van paars-groen niet snel in daden worden omgezet, blijkt uit een ganse reeks parlementaire vragen die de N-VA stelde. Enkele voorbeelden:

  • Het paars-groene regeerakkoord kondigt minder parlementsleden en een hervorming van de Senaat aan, evenals de kleinere kieskringen waar Coens voor pleit... maar de grondwetsartikelen die daarvoor moeten herzien worden, zijn niet opgenomen in de (overigens laattijdige) lijst die recent door Verlinden en Clarinval werd opgesteld.
  • Het Vivaldi-akkoord belooft gezondheidszorg te defederaliseren, maar uit een antwoord van gezondheidsminister Frank Vandenbroucke blijkt niemand op zijn kabinet dit specifiek op te volgen. Ook bij Verlinden en Clarinval is het stil.
  • De federale ministers beloofden in het regeerakkoord hun "bevoegdheden op asymmetrische wijze uit te oefenen naar gelang het betrokken gewest, betrokken gemeenschap of subregio waarop het betrekking heeft”, maar uit een ganse reeks parlementaire vragen blijkt geen enkele minister plannen in die zin te hebben.

“Wie geloofwaardig wil zijn en het vertrouwen in de politiek wil versterken, komt best eerst zijn beloftes na”, besluit Loones.