Wanneer deze ellende ooit voorbij zal zijn, zullen een aantal beelden op het netvlies gebrand blijven, zoals de complete chaos en ontreddering in Italiaanse ziekenhuizen aan het begin van de pandemie. Dergelijke toestanden zijn ons gelukkig bespaard gebleven. Maar ook hier worden er van onze zorgverleners al maanden, dag na dag, grote inspanningen onder extreme omstandigheden gevraagd. Dat heeft ons wel doen beseffen dat we zonder die gezondheidszorg heel erg kwetsbaar -zeg maar verloren- zouden zijn. Die ziekenhuizen en afdelingen intensieve zorgen zijn niet louter gebouwen of instellingen. Het zijn professionals, maar evengoed mensen die ook kwetsbaar zijn. Een vertraging op de levering van vaccins is voor hen een serieuze domper, en bij uitbreiding voor het geheel van de samenleving, de volksgezondheid, de economie, de welvaart en het welzijn.
Na het nieuws over de vertraagde leveringen gebeurde er iets merkwaardigs: een diffuse communicatie vanwege de grote leiders van de Europese instellingen. Enerzijds kwamen er sussende signalen, bedoeld om de burger gerust te stellen. Het is allemaal zo erg niet, het komt wel goed. Anderzijds begon het vingergewijs richting de farmaceutische bedrijven, gevolgd door het dreigen met juridische stappen. Wat overblijft is een zeer ongemakkelijk gevoel. Een kat in het nauw maakt rare sprongen.