© Emy Elleboog
In 2015 werden er 3.400 enkelbanden geplaatst. In 2018 steeg dit al naar bijna 4.000 tot 6.400 vorig jaar. Het Vlaams Centrum Elektronisch Toezicht heeft in de eerste helft van dit jaar al 1.223 enkelbanden meer aangesloten dan dat ze in dezelfde periode vorig jaar deed. Ook het dagcijfer, dat is het totaal aantal personen dat op een bepaalde dag onder elektronisch toezicht staat, bereikte op 24 juni van dit jaar voor het eerst de kaap van meer dan 2.000 aansluitingen. Om die stijgingen op te vangen, moet Vlaanderen blijvend investeren in personeel en werkingsmiddelen.
Elektronisch toezicht niet de oplossing voor overbevolking in gevangenissen
De stijging van het aantal enkelbanden zal alleen maar ongekende proporties aannemen, wanneer men de structurele problemen op federaal niveau niet aanpakt. “Elektronisch toezicht wordt volgens velen immers gezien als de oplossing voor de overbevolking in de gevangenissen”, zegt Tiebout. “Dit houdt geen steek. De straf moet steeds op maat én in verhouding zijn met de gepleegde feiten. Je kan toch niet verantwoorden dat iemand die intrafamiliaal geweld pleegt, gezellig thuis kan zitten met een enkelband waar hij of zij opnieuw dezelfde feiten kan plegen of een drugsdealer vrolijk thuis verder kan dealen?”
Oplossing ligt bij federale regering
De oplossing ligt duidelijk bij de federale regering om die overbevolking aan te pakken, zegt Tiebout. Zo kunnen rechters in alle openheid de gepaste straf uitspreken, in plaats van nadien vast te stellen dat omwille van plaatsgebrek in de gevangenis de veroordeelde een enkelband krijgt. “Vlaanderen lijkt het slachtoffer te worden van het getalm op het federale niveau”, besluit Tiebout. “De gepaste straf voor elk misdrijf moet regel zijn in plaats van de Vlaamse justitiebevoegdheid volledig uit te persen om zo de federale gevangenissen te ontlasten.”
