“Niet zo erg veel. Het is niet dat ik plotseling wakker word met een ander gevoel of dat ik opeens een ander mens ben geworden. Ik ben nog steeds Matthias Diependaele. Ik ben redelijk nuchter van aard, en blijf meestal met mijn beide voetjes op de grond. Ook nu.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik absoluut vereerd ben met het vertrouwen van de partij. Ik merk dat de partij mijn werk waardeert en dat is een zeer fijn gevoel. Ik ben me er ook zeer goed van bewust dat ik dit enkel kan doen dankzij de inzet van ontelbaar veel vrijwilligers. Het draait niet om mij, maar om het grotere verhaal, en ik vind het een hele eer om daarvan een nieuw hoofdstuk te mogen schrijven. Tegelijk besef ik dat het geen gemakkelijke opdracht zal zijn: we staan nog voor grote uitdagingen.”